Kemeyi seven Antepli çok gördüm ama sevmeyeni ile ilk defa karşılaştım dün, birşeye benzemiyor tadı ne buluyorlar şunda dedi. Hoşuma gitti. Geçen geldiğimde yani dünya kebabı yemiş ve sarımsak kebabını ise bu sefere bırakmış idim, ona da kavuştum dün. koca koca sarımsakları, pişince o ipek gibi yumuşacık olan kabuklarını yedim, yuttum.
evden uzak olunca, daha doğrusu yemek pişirebilecek bir mutfaktan uzak, hergün dışarıda yenen yemek çeşitli olsun istiyorum. Ama bulunduğum şehire göre bu pek mümkün olmuyor, ve inanın hergün, haftalarca üstüste kebap yenmiyor. E çarşıda bulabileceğin yemek kebap, beyran, paça gibi yemeklerden ibaret olunca arada kendimi Orkide’ye atıp salata kemiriyorum. itirafımdır.
aşçının gülen sesi: otelin karşısında şöyle bir işyeri tabelası var: “Coupling is your vanishing point in Gaziantep”