Heyecanlı olarak uyandım bugün. St-Antoin’da ilk konserimi dinleyeceğim. Hem de Bach, hem de Goldberg Variations, hem de klavsende, hem de gencecik bir ödüllü klavsen ustasından. Glen Gould’un yorumunu benimseyen ve kendini onunla özdeşleştiren biri olarak, bu yeni yorumcuyu çok merak ediyorum.
Merak ediyorum, insanın yaşı bazı şeylerde belirleyici bir özellik midir? Goldberg Variatons’ın duygusunu aktarabilmek için, bir insanın bu olağanüstü ezgiyi içinde hissetmesi gerekir. Hayatımızın erken yaşlarında bu duygu yoğunluğuna sahip olabilir miyiz? Ben değildim, daha pop bir hayat yaşıyordum. İnsan 4-5-6 gibi yaşlarda piyano çalmaya başladığında, çaldığı, yorumladığı eserlerin yükünü, ağırlığını bilir mi? Biliyorsa bunu kaldırabilir mi? Hisseder mi bir Paganini eserindeki coşkuyu, bir Bach eserindeki tutsaklığı?
Yo, önyargım yok, olsa neden bilet alayım ki? Benimki sadece bir merak, bir düşünce, cevabını bu akşam bulmayı beklediğim.