Geldim sonunda, oraya.
Ama orası burası oldu.
Benim oldu. Hemen. Uçaktan inince.
Mavi gökyüzüne gene merhaba deyince.
Antakya benim olsun. Dokunmayın bana.
Liwan’a gitmek güzel, kalmak güzel, karşılanmak apayrı güzel.
Çarşı eski, insanlar sana gözünü dikmiyor.
Fırınlar rengarenk. Sevdim.
Çok.